நாடு தவறமுடியாத பொன்னான வாய்ப்

27-07-2008
மேன்மை தங்கிய மஹிந்த ராஜபக்ஷ
இலங்கை ஜனாதிபதி,
அலரி மாளிகை,
கொழும்பு.

அன்புடையீர்,

நாடு தவறமுடியாத பொன்னான வாய்ப்பு

இன்னும் சில நாட்களில் இன்னுமொரு பெரும் பதவி தங்களை அலங்கரிக்க இருக்கிறது. 1.7 பில்லியன் மக்களை உள்ளடக்கிய மிகப் பெரிய அமைப்பாகிய சார்க் நாடுகளின் தலைவராக நியமிக்கப்படவுள்ளீர்கள். தங்களின் இச் சாதனைக்கு முன்கூட்டிளே எனது வாழ்த்துக்கள். இப்பெரும் கௌரவம் தங்கள் மீது சுமத்தப்பட்டதையிட்டு நாடு பெருமிதம் கொள்கிறது. குறைந்த வயதில்(24) ஓர் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக தெரிவு செய்யப்பட்டு 38 ஆண்டுகள் நாட்டுக்கு சேவை செய்த ஒரு பெருமகனாருக்கு வழங்கப்பட்ட பொருத்தமான கௌரவமாகும்.

இன்றைய பாராளுமன்றத்தில் தங்களிலும் வயது கூடிய உறுப்பினர்கள் மூவர் மட்டும்தான் உள்ளனர் என்பதை ஞாபகமூட்ட விரும்புகிறேன். தங்களின் தற்போதைய பதவி அண்மையில் தங்களின் சாதனை, முதிர்ச்சி ஆகிய மூன்றும் எத்தகைய முரண்பாட்டையும் மிஞ்சி இம் மாநாட்டில் கலந்து கொள்கின்ற தலைவர்களுக்கு அன்றி நாடு முழுவதற்கும் தலைமை தாங்கி வழிகாட்டக்கூடிய அளவுக்கு தங்களை உயர்த்தியுள்ளமையால் விரைவில் சமாதானத்தை அடையலாம் என நாடு கருதுகிறது.

நிரந்தர பயத்துடனும், பீதியுடனும் வாழும எம் மக்களுக்கு சார்க் உச்சி மாநாட்டை நடத்துவதற்கு கிடைத்த வாய்ப்புக் கடவுளால் தரப்பட்ட வரப்பிரசாதமும், ஆசீர்வாதமும் ஆகும். பேரூந்து, புகையிரதம் ஆகியவை ஒருபுறமிருக்க இலங்கையின் வீதிகளில் ஒருவர் சுதந்திரமாக நடமாடமுடியாது. ஆங்கத்துவ நாடுகள் எதிர்கொள்ளம் பல்வேறு பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காண்பதே சார்க் உச்சி மாநாடு வேலைத்திட்டத்தில் ஒன்றாகும். ஆதிஷ்டவசமாக எமது ஏழு அயல் நாடுகளுடன் எமக்கு எதுவித கருத்து வேறுபாடு கிடையாது. ஜனாதிபதியாக கடமையாற்றும் தாங்கள் அங்கத்துவ நாடுகளுடன் நல்லுறவு கொண்டிருப்பது எமது மேலதிக அதிஷ்டமாகும். எமது நாடு எதிர்றோக்கும் பிரச்சினைகள் அத்தனையையும் தீPர்ப்பதற்கு உதவ அங்கத்துவ நாடுகள் மகிழ்வுடன் செயற்பட தயாராக உள்ளன. மக்களின் நலன் பேணல், அவர்களின் வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்துதல், பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு உதவுதல் கௌரவமாக வாழ வாய்ப்பளித்தல் ஆகியவை சார்க் உச்சி மாநாட்டின் பல நோக்கங்களில் இவை சிலவாகும். இனப்பிரச்சனையாலும் தொடர்ந்து நடைபெறும் யுத்தத்தாலும் இத் துறைகளே கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. தத்தம் நாடுகளில் பயங்கரவாதத்தால் பாதிக்கப்பட்ட அங்கத்துவ நாடுகள் இம் மாநாட்டில் பயங்கரவாத ஒழிப்புக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்க உள்ளன. பயங்கரவாதமும், இனப்பிரச்சனையும் எமது நாட்டில் ஒன்றோடொன்று பின்னிப் பிணைந்துள்ளமையால் பயங்கரவாதம் சம்பந்தமாக விவாதிக்கும்வேளை இனப்பிரச்சினையையும் இணைத்து விவாதிப்பது தவிர்க்க முடியாததாகும்.

ஜனாதிபதி அவர்களே! நாட்டின் நிலைமையை கண்ணோக்கும் போது சந்தேகமின்றி சகல இன மக்களும் சொல்லொணா துன்பங்களை அனுபவித்துள்ளனர். நாட்டின் தென்பகுதியில் வாழும், சிங்கள, முஸ்லீம் மக்களின் முன்னேற்றம் பெருமளவில் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. வடக்கிலும் கிழக்கிலும் வாழும் தமிழ் முஸ்லீம் மக்களின் முன்னேற்றம் முற்றாக அழிந்து விட்டது என்று கூறக்கூடிய அளவுக்கு கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. நாட்டில் நடைபெற்ற பல்வேறு இனக்கலவரங்கள் குறிப்பாக கறுப்பு ஜூலை என அழைக்கப்படும் குறிப்பாக 1983 ம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் நடைபெற்ற கலவரம், தமிழ் வர்த்தகர் சமூகத்துக்கும் ஏனையவர்களுக்கும், வெற்றிகரமாக குண்டர்களாலும், காடையர்களாலும் நடத்தப்பட்ட கொள்ளை, தீவைப்பு, கொலை ஆகியவை பெரும் அழிவை ஏற்படுத்தியது. இச் சம்பவம் பெரும் தொகையான தமிழ் மக்களை இந்தியாவி;ன் தமிழ் நாட்டுக்கு இடம் பெயர வைத்தது. வட இலங்கையில் வாழ்ந்த முஸ்லீம் மக்கள் விடுதலைப் புலிகளால் விரட்டப்பட்டபடியால் தமது வாகனங்கள், தங்க ஆபரணங்கள் உட்பட சகல அசையும், அசையா சொத்துக்கள் அத்தனையையும் கைவிட்டு வெளியேறினர். அவர்களில் அனேகர் 15 ஆண்டுகளுக்கு மேல் தென்னிலங்கையில் அகதி முகாம்களில் வாடி வதங்கி இன்றும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றனர். தொடர்ந்து நடைபெறும் யுத்தத்தால் அடிக்கடி இடம் பெயர்ந்ததும் பெருமளவில் வெளியேறியதாலும் தம் சொத்துக்களை பெரும் பகுதியை இழந்துள்ளனர். தமக்கு எஞ்சிய சொத்துக்கள் எல்லாவற்றையும் மூட்டையாக கட்டிக் கொண்டு நாடோடிகள் போல் மழை காலத்தில் செய்வதறியாது பெரும் மர நிழல்களை நம்பி வாழ்கின்றார்கள்.

யுத்தம் தொடர்ந்து நடைபெறும் வேளையில் விடுதலைப் புலிகள் பின் வாங்கும் வேளையிலும் கூட இடம் பெயர்வுகளை அரச கட்டுப்பாட்டுப் பிரதேசத்துக்கு செல்லவிடாது தடுப்பதால் அவர்கள் அனைவரும் கிளிநொச்சியை நோக்கி நகர்கின்றனர். இது மக்களுக்கு மேலும் மேலும் பல கஷ்டத்தை கொடுப்பதோடு மக்களுக்கு பட்டினி நிலைமையை ஏற்படுத்தும். இந்த நாட்டு ஜனாதிபதி என்ற கோதாவில் மக்கள் அனைவரையும் சமமாக நடத்த வேண்டிய கடமை தங்களுக்கு இருப்பதோடு துன்புறும் மக்களின் துயர் துடைக்க வேண்டிய கடமைப்பாடும் உண்டு. தங்களைத் தவிர இது சம்பந்தமாக வேறு எவரிலும் பார்க்க கூடிய அக்கறை கொள்ள வேண்டியவன் நானே. ஏனெனில் 1970ம் ஆண்டு கிளிநொச்சியையும், 2000ம் ஆண்டு யாழ் மாவட்டத்தையும் பாராளுமன்றத்தில் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தியவன். கிளிநொச்சி தொகுதியின் ஒரு பகுதியாக இந்த முல்லைத்தீவு தொகுதியின் ஒரு பகுதியை நான் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தியுள்ளேன். இத் தாங்கொணா துயரை மக்களால் மேலும் பொறுத்துக்கொள்ள முடியாது. மேலும் தாமதிக்காது ஒரு தீர்வு உடனடியாக காணப்பட வேண்டும். சார்க் உச்சி மாநாடு என்ற போர்வையில் ஒரு பொன்னான வாய்ப்பினை தவற விடாமல் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். ஏனெனில் பல ஆண்டுகளுக்கு மேலாக இத்தகைய வாய்ப்பு எமக்கு கிட்டாது. நீங்கள் நல்ல உறவு கொண்டுள்ள ஏழு நாடுகளின் தலைவர்களின் உதவியை நாடினால் தங்களை யாரும் குறை கூற முடியாது. இம் மாநாட்டில் கலந்துகொள்ளும் இந்திய குழுவினர் எமது பிரச்சினைகள் பற்றி நன்கு அறிந்தவர்கள். நீண்டகாலமாக இனப்பிரச்சினையில் ஈடுபாடு கொண்டிருந்தமையால் இந்தியா பிரதான பங்காற்றுவது சகல நாட்டுத் தலைவர்கள் அனைவரும் நிச்சயமாக வரவேற்பர். தாங்கள் இச்சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி நாட்டு மக்களுக்கு விடுக்கும் செய்தியில் சார்க் மாநாட்டு தலைவர்கள் மீது தங்களுக்கு பெரும் நம்பிக்கை இருப்பதால் இனப்பிரச்சினைக்கு அனைவரும் ஏற்கக் கூடிய நல்லதோர் தீர்வை காணும் பொறுப்பு அவர்களிடமே விடுவதாக கூறலாம்.

இந்த நாட்டை நேசிக்கும் சகல மக்களும் எனது இந்த ஆலோசனையை எதிர்க்க மாட்டார்கள் என நான் நம்புகிறேன். எனது ஆலோசனைகள் தங்களுக்கு ஏற்புடையதாயின் சிறுபான்மை மக்களுக்கு ஏற்புடையதாக இருக்குமென்ற நம்பிக்கை எனக்குண்டு. மதத் தலைவர்கள், அரசியல் கட்சி தலைவர்கள் ஆகியோர்களின் ஆலோசனையை பெறலாம்.

இன்று வேறொரு கடிதத்தில் விடுதலைப் புலிகளின் தலைவர் பிரபாகரனுக்கு நிரந்தர யுத்த நிறுத்தத்தை ஏற்படுத்துமாறும் ஆயுதத்தை கைவிட்டு இனப்பிரச்சினை தீரும் வரை உபயோகிக்க மாட்டேன் என்ற உறுதி மொழியை, நாட்டுப்பிரிவினை கோரிக்கையை கைவிட்டு ஒன்றுபட்ட இலங்கைக்குள் தீர்வு காண சம்மதிப்பதாகவும் சார்க் நாடுகளின் தலைமைகளின் மத்தியஸ்த்தையும், அவர்கள் சிபாரிசு செய்யும் தீர்வையும் ஏற்பதாகவும் பிரகடனப்படுத்தும்படி கேட்டுள்ளேன்.



வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்- த.வி.கூ

A GOLDEN OPPORTUNITY THE COUNTRY CAN’T AFFORD TO MISS

26.07.2008
His Excellency Mahinda Rajapaksa,
President of Sri Lanka,
Temple Trees,
Colombo-03

Your Excellency,

A GOLDEN OPPORTUNITY THE COUNTRY CAN’T AFFORD TO MISS

Within the next few days another feather is going to adorn your cap. You are going to be installed as the Chairperson of perhaps the largest regional organisation in the world the SARRC comprised of eight nations with a total population of over 1.7 million people. I congratulate you, Your Excellency on your achievement in advance. The country is indeed proud of the honour showered on you. This is a fitting honour to a man who has served his country for well over 38 years, having entered the Sri Lankan Parliament at the age of 24 and earned the name as the youngest Member in that batch. Your Excellency I like to remind you that there are only three Members today in Parliament who can claim seniority over you. Your present position, your latest achievement and your seniority demand that you rise above all constraints and offer proper Leadership and guidance not necessarily to the participants-but to our country as a whole which is hoping that you will bring back peace.

I hope that the opportunity we got to host the SARRC summit is God-sent and a blessing to our people who live in constant fear and tension for no fault of theirs. One can’t safely walk on the streets in Sri Lanka, leave a side the bus and the train. One of the main objectives of the SARRC summit is to find solutions for various problems the Member States face. Fortunately for us we do not have any dispute with any one of the other seven states. We are still more fortunate that you as President is maintaining very good relations with all the Member states. Every Member state will gladly agree to help you to solve the problems the people are facing in this country. Among many others, the welfare of the people, improvement of the quality of life, economic growth, opportunity to live in dignity etc. are matters within the purview of the SARRC summit. These are the main fields that are very seriously affected in our country by the ethnic problem and the on going war.

Terrorism is a topic for discussion at the SARRC conference- because all Member states are much concerned of terrorism prevalent in their respective countries. Terrorism and the ethnic problem are sow interwoven in our country that when discussions take place on terrorism, discussing the Sri Lankan ethnic issue become inevitable.

There is no doubt Your Excellency that if the country is taken as a whole, all ethnic groups had undergone untold hardships. The progress of the Sinhalese and the Muslims was affected to a large extent in the South. In the North and the East both Tamils and the Muslims were so badly affected that it could be classified as total ruin. The repeated backlashes, the one of July, 1983 in particular aften referred to as black July, brought ruin to the Tamil business community and others all over the country due to large scale looting arson and killing, that was successfully organised by thugs and hoodlums. This resulted in a mass exodus of Tamils to Tamil Naad in India. The Muslims of the North who were driven out from their houses by the L.T.T.E had to leave behind all their possessions, immovables and movables including vehicles and gold ornaments. Most of them are still languishing in refugee camps in the South for over 15 years. There are several displaced Tamil families in several refugee camps for long periods. Due to the on going war, there had been large scale displacements off and on and mass exodus of Tamils from place to place, resulting in their loosing all their possessions. Many Tamils are now living like nomads carrying all their earthly possessions in bundles and seeking shelter under shady trees with no salvation during rainy days.

As the war goes on and the L.T.T.E withdrawing without allowing displaced people to enter the areas under the control of the Government, all are driven towards Kilinochchi. This will certainly cause more and more hardships to the people and may even lead to starvation.

Your Excellency as President of Sri Lanka you have a duty to treat all the people equally and duty-bound to redress the grievances of the suffering masses. I am more concerned than anybody else other than you, because it was I who represented Kilinochchi in Parliament in 1970 and the Jaffna District in 2000. Even a fair portion of the Mullaitheevu Electorate was represented by me when it was a part of the Kilinochchi Electorate. The people can’t endure this agony any longer. A solution must be found without any further delay.

A golden opportunity is made available to you now in the form of the SARRC Summit. Please make use of it without missing it. Because a similar opportunity will not come for many years. No one can blame if you solicit the support of the Heads of the seven neighbouring countries with which you have a good rapport. The Indian Team is comprised of officials who very well know our problem. The Heads of SARRC countries will certainly welcome India playing the main role being one that is involved in the process for a long time. Your Excellency must take this opportunity to tell the Nation that you are assigning the task of finding a lasting solution reasonable enough for all to accept, in the hands of our friendly neighbours of the SARRC in whom you have absolute faith. The country should remai as United Sri Lanka with Budhism enjoying a prominent place

I do believe that there won’t be any objection to my proposal and should be acceptable to all those who love this country. I am confident that my proposal if acceptable to you will be acceptable to the minorities as well. The optinion of the Religious Heads and Heads Political parties may be obtained.

I have today in another letter to the L.T.T.E Leader Mr.V.Prabaharan, requested him to call for a permanent ceasefire, lay down arms with a promise not to use them till a solution is found, to withdraw the demand for separation agreeing for a solution within a united Sri Lanka and to declare his consent to accept arbitration by the Heads of the SARRC countries and also to accept any solution recommended by them.

Thanking you,
Yours sincerely

V.Anandasangaree,
President-T.U.L.F

மீண்டுமோர் பொன்னான வாய்ப்பு

26-07-2008
வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன்
தலைவர்
தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்
கிளிநொச்சி

அன்புடைய தம்பி,

மீண்டுமோர் பொன்னான வாய்ப்பு

எனது கடிதங்கள் எதையும் நீர் இதுவரை பொருட்படுத்தவில்லை. நீர் உட்பட மக்களுக்கு தேவையான அமைதியை கொடுக்கக்கூடிய இனப்பிச்சனைக்கு ஓர் நிரந்தரமான தீர்வை எட்டக்கூடிய ஒரு பொன்னான வாய்ப்பு ஏற்பட்டுள்ளதென்பதை உமது கவனத்திற்கு கொண்டு வருவதற்காக இக் கடிதத்தை எழுதுகிறேன். எமது நாட்டையும் அதன் மக்களையும் அழிவிலிருந்து காப்பாற்றும் முயற்சியில் தொடர்ந்தும் ஈடுபட கட்டாயப்படுத்தப்பட்டுள்ளேன். உமது கட்டுப்பாட்டு பிரதேசத்தில் உள்ள மக்களை விடுவிக்க வேண்டிய தார்மீக கடமை எனக்குண்டு. கிளிநொச்சி மக்களோடு வாழ்ந்து வளர்ந்து அம் மக்களை பாராளுமன்றத்தில் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தி கிராமசபை தலைவராகவும், கிளிநொச்சியின் நகரசபையின் முதல் தலைவராகவும் பணியாற்றியதை நீர் அறிவீர். ஆகவே வன்னிப்பகுதி மக்கள் மீது எனது அக்கறை எவ்வளவு என்பதையும் நீர் விளங்கிக் கொள்வீர். தினமும் அரிய உயிர்கள் யுத்தகளத்தில் இழக்கப்படுகின்ற அதேவேளை உமது போராளிகளால் பிரயாணிகளின் பேரூந்துகள், படையினரின் பேரூந்துகள், புகையிரதம் ஆகியன கிளேமார், கண்ணிவெடி, கைக்குண்டு, குண்டு ஆகியவற்றால் இலக்கு வைக்கப்பட்டு மேற்கொள்ளப்படும் தாக்குதல்களிலும் பலர் உயிர் இழக்கின்றனர். எரியும் பேரூந்துகளிலிருந்து அதிஷ்டவசமாக தப்பியோடும் அப்பாவிகளையும், சேனை விவசாயத்தில் ஈடுபட்டுள்ள ஏழை அப்பாவிகளையும் உமது போராளிகள் விட்டு வைக்கவில்லை. காரியாலயத் தொழிலாளர்கள், ஆசிரியர்கள், மாணவர்கள், சிறுவர், சிறுமியர், கர்ப்பிணிகள், முதியோர் ஆகிய இவர்களும் இதில் அடங்குவர். உமது அர்த்தமற்ற எவருக்கும் எதுவித பிரயோசனமும் தராத யுத்தத்தால் 70 ஆயிரம் தொடக்கம் ஒரு லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட உயிர்கள் பலிகொள்ளப்பட்டுள்ளன. அனேகர் தமது கணவரையோ, மனைவியையோ பிரதான உழைப்பாளியையோ இழந்துள்ளனர். சிலர் கண் பார்வையும், கை கால்களையும் இழந்துள்ளனர். உம்மால் உருவாக்கப்பட்ட அநாதைகள் குறைந்த எண்ணிக்கையல்ல. பல்வேறு சமூகத்தைச் சேர்ந்த தலைவர்கள் எத்தனை பேரை பலி எடுத்துள்ளீர்? தமது முன்னாள் பிரதமரை கொடூரமாக படுகொலை செய்தமையை இந்தியா என்றும் மன்னிக்குமா? பல சமூகத்தையும் சேர்ந்த பல்வேறு தலைவர்களை நீர் படுகொலை செய்தமையை இலங்கை மக்கள் மன்னிப்பார்களா? உம்மால் படுகொலை செய்யப்பட்டவர்களின் பிள்ளைகள் உம்மை மன்னிப்பார்களா? உம்மால் அழிக்கப்பட்ட பல பல கோடி பெறுமதியான தனியார், பொது சொத்துக்கள் பற்றி என்ன கூறுகிறீர்? உம்மால் அழிக்கப்பட்ட, ரயில்பெட்டிகள். எஞ்ஜின்கள், பஸ்கள், தொலைபேசி கம்பங்கள், மின்சார கம்பங்கள் கேபிள்கள், என்பவற்றின் பெறுமதி என்ன? தலைமன்னார் தொடக்கம் மதவாச்சி, காங்கேசன்துறை தொடக்கம் வவுனியா, மட்டக்களப்பு பாதையிலும் மொத்தம் 200 கி.மீ தூரத்திற்கு மேற்பட்ட பாதையில் தண்டவாளங்கள், சிலிப்பர் கட்டைகள், கற்கள் எதையும் நீர் விட்டுவைக்கவில்லை. பல வருட காலமாக பிள்ளைகள் குப்பி விளக்கு வெளிச்சத்திலும், நிலவு வெளிச்சத்திலும் படிக்க விட்டீர். ஆறு மணித்தியால நேரத்தில் கொழும்புக்கு வர வேண்டிய நேரத்தை 36-48 மணி நேரம் வரை நீடிக்க வைத்துவிட்டீர். மக்களை பட்டினி போட்டீர். யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து கிளிநொச்சிக்கு பெரும் தொகையான மக்கள் இடம்பெயரும் போது இறந்தவர்கள் எததனை பேர்? சுதந்திரமாக வாழ்ந்த மக்களுக்கு விடுதலை பெற்றுத்தருவதாக கூறி அவர்களை அடிமைப்படுத்தினீர் வடக்கு கிழக்கு பகுதியில் வாழ்கின்ற மக்களுக்கு இனியும் இழப்பதற்கு பெரிதாக ஒன்றும் இல்லை. ஏழைகள் படு ஏழைகளாகவும:, பணக்காரர் பிச்சைக்காரர்களாகவும் ஆக்கப்பட்டனர். பல லட்சக்கணக்கான மக்கள் தங்க ஆபரணங்கள், வீடுகள் உட்பட அத்தனையையும் இழந்தனர். சிலர் கணவன்மாரை இழந்தனர், பலர் தம் பிள்ளைகளை இழந்தனர். ஏழைப் பெற்றோர்களின் பிள்ளைகளை நீர் பலாத்காரமாக பிடித்துச் சென்று அவர்களுடன் சேர்ந்து புகைப்படம் எடுத்துவிட்டு அவர்களை மனித குண்டுகளாக்கி அவர்களின் உடல்களை சிதற வைத்தீர். இவை அனைத்தும் தமிழ், முஸ்லீம் மக்கள் பட்ட துன்பத்தில் ஒரு சிறு பகுதியே. அகதி முகாம்களில் முஸ்லீம் சகோதரர்கள் பலர் 15 ஆண்டுகளுக்கு மேல் வாடுகின்றனர். அதேபோல சில தமிழர்களும். எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக மக்களுக்கு கொடுக்கும் பெரும் வேதனை இத்தனை துன்பங்களை அனுபவித்த பின்பும் ஆங்கிலத்தால் எழுதக்கூடிய சில சிங்கள எழுத்தாளர்கள் என்றோ மறைந்து போன சீதனப் பிரச்சனை, சாதிப் பிரச்சினைப் பற்றி கூறுவதாகும். சிலர் நான் எவரிடமும் காணாத யாழ்ப்பாண மக்களின் உயரிய பாகுபாடு மனப்பான்மை பற்றிப் பேசுகின்றனர். இன்று யாழ்ப்பாணத்து மக்கள் மிகக் கீழ்மையான நிலையில் இருந்து கொண்டு அனுதாபத்துக்கும் ஆதரவுக்கும் ஆளாகியுள்ளனர்.இதைத் தவிர ஓர் சாதாரண சிங்கள மகனை சட்டத்திற்கு பயந்த நல்லடக்கமும், மரியாதையுள்ள மனிதனாகத்தான் நான் காண்கிறேன். அவர்கள் தமிழ் மக்கள் மீது எந்தவிதமான விரோதமும் காட்டுவதில்லை. தமிழர்கNhடு சம உரிமையுடன் வாழ விரும்புகின்றனர். தென்னிலங்கையில் வாழ்கின்ற அரைவாசிக்கு மேற்பட்ட தமிழ் மக்கள் மீது முழு அனுதாபத்துடனும் நட்புடனும் சமாதானமாகவும், அமைதியாகவும் உமது கட்டுப்பாட்டில் இருந்தபோது வாழ்ந்த நிலையிலும் பார்க்க மிகுந்த மகிழ்ச்சியோடு வாழ்கின்றனர்.

தயவு செய்து உமது நடவடிக்கைகள் அத்தனைiயும் நிறுத்தவும். யாழ்ப்பாணத்திலும், கிளிநொச்சியிலும் அமைந்திருந்த சிங்கள மகா வித்தியாலயங்களில் ஆயிரக்கணக்கான சிங்கள மாணவர்கள் கல்வி கற்றனர். சிங்களப் பகுதிகளில் பல நூற்றுக்கணக்கான தமிழ் பாடசாலைகள் அன்றும் இருந்தன. இன்றும் இருக்கின்றன. அன்று எங்கும் சமாதானம் நிலவியது. யாழ் மாநகர சபையில் சிங்கள உறுப்பினர்களும், முஸ்லீம் மேயர்களும் இருந்திருக்கின்றனர். சிங்களவர், தமிழர், முஸ்லீம் மக்கள் மத்தியில் எதுவித முரண்பாடுகளும் இருக்கவில்லை. நாம் சமாதானமாகவே வாழ்ந்தோம். நாடு முழுவதும் பல்வேறு உள்ளுராட்சி மன்றங்களில் தமிழ் அங்கத்தவர்கள், உப தலைவர்கள், தலைவர்கள் அனேகர் பணியாற்றுகின்றனர். 1983 ம் ஆண்டு இடம்பெற்ற இனக்கலவரம் நாட்டின் வரலாற்றில் ஒரு கறுப்பு புள்ளியே. அது திட்டமிட்டு நிறைவேற்றப்பட்ட ஒரு செயலாகும். இன்றும் நாடு முழுவதிலும் பல்லின மக்களும் பூரண சமாதானமாக வாழ்கின்றனர். தமிழர்கள் இழப்பதற்கு இனி ஒன்றுமில்லை. உமது கட்டுப்பாட்டுப் பிரதேசத்தில் வாழ்கின்ற தமிழ் மக்களை அழிவை நோக்கி அழைத்துச் செல்கிறீர். யாழ்ப்பாணத்தில் வாழ்ந்த மக்களில் அரைவாசி பேர் இன்று இல்லை. இந்த வருடம் மட்டும் யுத்த முனையில் 5000 இற்கு மேற்பட்ட தமிழ் இளைஞர்களை நீர் பலி கொடுத்துள்ளதாக அறிக்கைகள் தெரிவிக்கின்றன. சிங்களவரோ, தமிழரோ, முஸ்லீம்களோ எவரிலும் ஓர் உயிரைத்தானும் இனி இழக்க நாம் தயாரில்லை. நம் இலங்கையரே தவிர உலகம் பெருமளவு முன்னேற்றம் கண்டுள்ளது. உமது நடவடிக்கைகள் தமிழ் மக்களின் முன்னேற்றத்தை பூரணமாகவும், சிங்கள, முஸ்லீம் மக்களின் முன்னேற்றத்தையும் பெருமளவிலும் பாதித்துள்ளது.

இதோ மீண்டும் ஒரு பொன்னான வாய்ப்பு உம்மை தேடி வருகிறது

இந்த வாய்ப்பு ஆண்டவனால் அளிக்கப்பட்ட இந்த வாய்ப்பை இறுகப் பற்றிக்கொளளவும்;. கொழும்பில் விரைவில் கூடவுள்ள சார்க் நாடுகளின் மாநாட்டில் சார்க் நாட்டுத் தலைவர்கள் ஒன்று கூடி தத்தம் நாடுகளிலுள்ள பிரச்சினைகள் பற்றி சந்தித்து பேசவுள்ளனர். அதில் மிக முக்கிய பிரச்சினை பயங்கரவாதப் பிரச்சினையாகும். எனது கருத்தின்படி நீர் ஒருவர் மட்டும் தீர்மானித்தால் பயங்கரவாதத்தை ஒரு நாளைக்குள் அற்றுப் போகச் செய்யலாம். சார்க் மாநாட்டு நேரம் உமது ஒருதலைபட்சமான யுத்த நிறுத்தத்தை பெரும் கேலிக்கூத்தாகவே எடுத்துக் கொள்வர். என்னுடைய ஆலோசனையை ஏற்று பின்வரும் ஐந்து பிரகடனங்களை உடனடியாக மேற்கொள்வீரானால் சார்க் நாடுகளின் தலைவர்கள் உட்பட அனைவரும் எமது பிரச்சினையில்அக்கறை கொள்வர். சார்க் மாநாட்டுத் தலைவர்களுக்கு இலங்கை இனப்பிரச்சினையிலும் பார்க்க வேறு முக்கிய பிரச்சினை இருக்குமென்று நான் நம்பவில்லை. ஆகவே அவர்களின் நிகழ்ச்சி நிரலில் இலங்கையின் இனப்பிரச்சினை இடம்பெற்றால் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை. எது எப்படியிருப்பினும் பயங்கரவாதம் விவாதிக்கப்படவிருக்கும் ஒரு விடயமாக இருப்பதால் எமது இனப்பிரச்சினையும் விவாதிக்கப்படலாம். ஆகவே பின்வரும் பிரகடனத்தை செய்யுமாறு உம்மை கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

01. ஒருதலைபட்சமாக ஓர் நிரந்தர போர்நிறுத்தத்தை பிரகடனப்படுத்தி இலங்கை அரசையும் அவ்வாறு செய்ய கோரவும்,

02. இறுதியாக இனப்பிரச்சினை தீரும் வரை ஆயுதத்தை எந்தவிதத்திலும் உபயோகிக்கமாட்டேன் என்று கூறி ஆயுதத்தை கீழே வைப்பதாகவும்,

03. பிரிவினை கோரிக்கையை கைவிட்டு ஒன்றுபட்ட இலங்கைக்குள் தீர்வு காண சம்மதிப்பதாகவும்,

04. சார்க் நாட்டுத் தலைவர்களை மத்தியஸ்தர்களாக ஏற்பதாகவும்,

05. சார்க் நாட்டு தலைவர்களின் சிபாரிசை தீர்வாக ஏற்பதாகவும்

பிரகடனப்படுத்தவும். சர்வதேச சமூகம் முற்று முழுதாக உமது தனிநாட்டுக் கோரிக்கையை நிராகரித்திருப்பதை நீர் அறிவீர். பிரிவினை கோரிக்கையை கைவிட சம்மதிக்கும் பட்சத்தில் முழு உலகும், குறிப்பாக சார்க் நாடுகள் இந்தியாவின் தலைமையில் எமது பிரச்சினையை தீர்ப்பதற்கு உதவ முற்படுவர். இது ஆயுதப் போராட்டத்தை கைவிட்டு ஜனநாயகப் பாதைக்கு திரும்புவதற்கு நல்லதோர் வாய்ப்பாகும். நீர் ஜனநாயகப் பாதைக்கு திரும்புவதற்கு கிழக்கு மாகாணத்தில் நடப்பவையை நல்ல முன்னுதாரணமாக கொள்ளலாம். நிர்வாகத்தில் பங்கு கொள்வதற்கு உமக்கு பெரும் வரவேற்பு கிடைக்கும். என்னைப் பொறுத்தவரையில் நீர் ஜனநாயகப் பாதைக்கு திரும்புவதற்கு வேண்டிய சகல உதவியையும் மேற்கொள்ள முடியும். இந்த விடயத்தில் நிர்வாகத்தில் பங்கெடுப்பது உட்பட நான் எந்தவித நன்மையையும் பெறப்போவதில்லை. நாட்டின் கடும் போக்காளர்கள்கூட தமது நிலைப்பாட்டை மாற்றி திருப்திகரமான தீர்வை காண மகிழ்ச்சியுடன் ஒத்துழைப்பர் என்பதை நம்பிக்கையுடன் கூறிக் கொள்ள விரும்புகிறேன். எமது இனப்பிரச்சினை சார்க் உச்சி மாநாட்டின் நிகழ்ச்சி நிரலில் இடம்பெறுமா என்பது தெரியாது. ஆனால் நிச்சயமாக பயங்கரவாதம் ஒரு நிகழ்ச்சியாக இருப்பதால் இனப்பிரச்சினை பற்றி பேசுவது தவிர்க்க முடியாததாகும்.

ஆகவே எனது ஆலோசனையை ஏற்று உமது நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்தவும். அதேநேரம் இனப்பிரச்சினை சம்பந்தமாக சார்க் நாடுகளின் தலைவர்களுடன் பேச வேண்டுமென்று ஜனாதிபதி அவர்களுக்கு வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளேன்.; கொள்கிறேன்.



இப்படிக்கு
அன்புடன்


வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர் – த.வி.கூ

ANOTHER GOLDEN OPPORTUNITY

26.07.2008.

Mr.V.Prabaharan
Leader L.T.T.E
Kilinochchi

My dear Thamby

ANOTHER GOLDEN OPPORTUNITY.

You have not responded to any of my letters in the past. I am writing again to bring to your notice another golden opportunity that has come on your way to find a lasting solution to the ethnic problem and to bring back much wanted peace to all of us including you. I am compelled to pursue with my Mission in my desperate attempt to save our country and its people from ruin. I have also a moral duty to liberate the people in areas under your control. You are aware that Kilinochchi is my place where I lived and grew with the people and also represented them in Parliament after being their Chairman of the Village Council and latter as the first Chairman of the Town Council Kilinochchi. You will certainly understand my concerns for the Vanni People.

Every day some valuable lives are lost not merely in the battle front but also due to your cadre’s ruthless activities such as targeting civilian buses, buses of service personnel, trains etc. with clay-more mines, land mines, hand grenades and bombs. Your cadre did not spare even those who are lucky to escape from a burning bus and the poor innocent ‘chena’ cultivators. Your victims include office goers, teachers, students, pregnant women, the old and the young and school children. About 70-100 thousand lives had been lost due to your meaningless war that did not bring any benefit to anybody. Many had lost their spouses and the sole bread winner of the family. Some are without their eye-sights and yet many others without limbs. The number or orphans you created are not small in number. How many Leaders of standing from various communities you bumped off? Will India ever pardon you for the assassination of their Ex Prime Minister? Will the Sri Lankan community ever pardon you for the innumerable leaders of all communities you had assassinated? Will the children of the parents you killed pardon you? What about the billions and billions worth of property private and public you destroyed? How many train compartments, power coaches, buses, telegraph posts, electricity posts and cables you have destroyed? There is no trace of over 200 kilometers of rail track from Thalaimannar to Madavachchi, Kankesanthurai to Vavuniya and a section on the Batticaloa line, with no trace of railings, sleepers or metal on the tracks now.

You made the children to study in moon light and bottle lamps for years. The journey that took only (6) six hours to Colombo took 36 to 48 hours. People were made to starve’. During the mass exodus from Jaffna to Kilinochchi how many people had died? You volunteered to liberate the people who were living as free people and now keeping them under your subjugation. Almost all the people in the North and East have hardly anything to lose. The poor became poorer and the rich became paupers. Hundreds of thousands of people lost all their belongings including their gold ornaments and houses, and some their husbands and many their children. You have taken away many children of poor parents and scarified them at the battle front. You brainwashed some and sent them as suicide bombers, after posing for a photographs with them and had them blown to pieces. These are only a fraction of the suffering undergone by the Tamils and Muslims. There are Muslims in refugee camps for more than 15 years. So are some Tamils. Above all the worst agony the Tamil people are undergoing after all these suffering areinsults from some English educatd Sinhales referring to the dowary system and caste system of Jaffna, both of which are long forgotten. Some talk of Jaffna man’s superiority complex which I have never seen in any Tamil in Jaffna. It is there, only in the imaginations of some journalists. The Jaffna man of today is the under-dog who needs sympathy and support. Apart from this I will consider the average Sinhalese as law-abiding humble and polite people. They do not have any animosity towards the Tamils. They want to live as equals with the Tamils. They have full syampathy for the Tamils half of whom are now living in the South with them in peace and harmony, more happily with them then they were under your subjugation.

Please cry halt to all your activities now and look back. We had a Sinhalese MV in Jaffna and one in Kilinochchi where thousands of Sinhalese students studied. Like-wise we had and still have hundreds of Tamil Schools in the Sinhala areas. Every thing was peaceful then. We had Sinhalese Members in the J.M.C. We also had Muslim Mayors in Jaffna. There was hardly any friction between the Tamils and Muslims or Sinhalese. We all lived peacefully. We had and still have Tamils as Members, Vice-Chairman and Chairman of local bodies all over the country. The July, 1983 backlash is certainly a black mark. It was a deliberately organised one. There is absolute peace now among various ethnic groups throughout the country.

The Tamils have nothing more to lose. You are leading the Sri Lankan Tamils, living under your subjugation, towards total annihilation. Jaffna has lost half its population. It is reported that this year alone you have sacrificed over 5000 Tamil youths at the battle front. We can’t afford to lose any more lives be they Sinhalese, Tamils or Muslims. The world has progressed a lot except we Sri Lankans. Your actions have hindered the progress of the Tamils totally and that of the Sinhalese and Muslims partially

Here is another golden opportunity coming on your way. It is God-sent. Please grab it.

The SAARC conference is due to take peace in Colombo at which Heads of seven states of neighboring countries are going to meet and discuss, among others, some problems the various countries confront today, including terrorism which is the biggest problem. In my view Terrorism in our country can be stopped overnight if only you make up your mind. People will take it as a big joke, your offer of a cease-fire during the SAARC conference. Every one including the participant Heads of States will take it seriously if you accept my advice and make the following five declarations forthwith. I do not think that the Heads of the SAARC States will have any other matter which is more important than the Sri Lankan ethnic problem and it won’t be a surprise if it finds a place in the Agenda.

In any case the subject of terrorism is in the Agenda and therefore the ethnic issue too would be discussed. Therefore I advice you to make the following declaration at once.-

1. Declare a permanent cease-fire unilaterally with a request to the Sri Lankan Government to follow.
2. Declare laying down of arms forthwith with an assurance not to use them in any form till a final solution is worked out.
3. Declare withdrawing the demand for separation and agreeing for a solution within a United Sri Lanka.
4. Declare your willingness to accept the seven Heads of States as arbitrators to find a solution.
5. Declare acceptance of any solution recommended by the Heads of the 7 States as reasonable.

I need not tell you that the International community as a whole has rejected your claim for separation. Once you agree to give up your demand for separation, the whole world, the SAARC countries in particular, will be too willing to intervene and help us to solve the ethnic problem with India playing the leading role. This is the best opportune time for you to enter the democratic process giving up the armed struggle. The happeninges in the Eastern Province can be taken as a good example for you to come into the Democratic process. You will be welcomed to take part in the Administration. As for me I will do my best to help you to come into the democratic process. I wish to assure you that I have absolutely no intention of deriving any benefits in negotiating this deal, including any share in the administration.

With great confidence I wish to assure you that a lot of hardliners in the country will gladly agree to change their present attitude and help to find a satisfactory solution early. I am not aware as to whether the ethnic issue of ours is in the Agenda of the SAARC conference. But “Terrorism” will certainly be a subject for discussion and therefore discussion of the ethnic problem will become unavoidable.

Hence kindly accept my advice and declare your position. I will simultaneously make a request to his Excellency the President Mahinda Rajapakse to take up the issue of the Sri Lankan ethnic problem for discussion with the other Heads of the SAARC countries.

Thinking you,

Yours sincerely


V.Anandasangaree,
President - T.U.L.F.

REPLY TO DR.DAYAN JAYATHILLEKA'S ARTICLE

Reply to Dr. Dayan Jayatilleka’s article titled “In Defence of Douglas Devananda” appearing in the island of 18.06.2008

Having found no one coming forward to defend me against Dr. Dayan Jayatilleka’s accusations I have to write, “In Defence of myself’

An article authored by Dr. Dayan Jayatilleka that appeared in “The Island” of 18.06.2008 gave me a great shock. All these years Dr. Dayan Jayatilleka’s writings were not only supportive of me and of my views, but also very much admirable and hardly with any disagreement. In reference to me he once wrote “He is a model of a moderate representative of any ethnic community anywhere in the word, and must surely be given the chance to serve his people and country in this dark hour. His time to play a role in history has come, if only we give him the chance” I do not know why he has become very critical of me, all of sudden. He might have had any sentimental compulsions to defend Hon. Douglas Devananda but I cannot understand as to why he should come on me like this. However whatever he wrote about me at this juncture are irrelevant, unwanted and uncalled for. My regret is that he has with the stroke of his pen destroyed my image and the good name. I earned over a period of time as a patriotic non-communal and moderate Tamil leader, Loved and respected by a fair section of all ethnic groups of Sri Lanka. I am not giving a good conduct certificate for myself but that is the impression I got. I would have ignored his comments about me if it had come from any other journalist because I get enough almost every day from the Tamil media, spread all over the world. But I can’t afford to brush aside Dr. Dayan’s views as one coming from somebody- because he is now representing our country, as its permanent Representative to the United Nations in Geniva, a prestigious and a very important mission of Sri Lanka. He is also a Vice – President of the United Nation’s Human Rights Council and Chairman of the Governing body of the International Labor Organization. His views will receive recognition among the world leaders and the Diplomatic Community. It is very unfortunate that he has, I will not say misused his position, but failed to take note of this fact and also failed to realize the sacrifices I had made to reach this position, facing grave risk to my life apart from the humiliations and embarrassments I had been subjected to by the Tamil media, world wide. I lie buried in a heap of demeaning and slanderous adjectives showered on me by such Tamil Media – merely to please their L.T.T.E. masters. Dr. Dayan’s unwanted and unfair criticisms and certain references that are factually incorrect add more to my agony. I am already undergoing immense trouble for the thankless job of defending the Government and the Forces at times, and blaming the L.T.T.E, the Government, and the Forces whenever wrong steppes are taken by anyone of them, for taking a neutral stand I earned credit for calling a spade a spade which every one knows. Dr. Dayan is aware that I do politics at grave risk to my life, as part of my duty to my country and its people and not as business or for any personal gains.

In defence of me I wish to quote from Dr. Dayan Jayatilleka’s article that appeared in the Sunday Observer of 14th May, 2006 under the caption “War Clouds with a thin Silver lining”. The following is the section that appears under the sub-head:

Anandasangaree’s Hour.

“A New York Times journalist e-mailed me the other day with a question, “dose the Sri Lankan Government have a plan for devolution?. It was a question to which I must confess, I had no answer, and therefore had to direct to my old friend, former Georgetown alumni, and spokesperson for the joint Tamil delegation at the crucial closing session of the 1985 Thimpu Talks, Kethesh Loganathan, who is currently the deputy head of the Peace Secretariat. Frankly, I don’t know whether he had an answer, or whether anyone dose for that matter.

This is the Achilles heel of the democratic Sri Lankan state; the weakest link in the Sri Lankan case. It has to be rectified, and here’s how; President Rajapakse should appoint the TULF leader Mr. Anandasangaree as special representative, assisted by SCOPP’s Kethesh Loganathan, to hammer out a devolution deal in consultation with the non Tiger Tamil parties, the politicians of Tamil Nadu(known to Mr. Sangaree), and New Delhi ( Where he will be welcome) as well as the Sri Lankan parties in Parliament.

Mr. Anandasangaree belongs to the old Federal Party tradition and therefore has longstanding Tamil nationalist credentials. He is also a veteran parliamentarian, and is untainted by association with any kind of violence, unlike the other non – Tiger Tamil groups. He has good relation with the JVP and JHU, who would shoot down his devolution proposals at the cost of exposing them selves as extremists.

Mr. Anandasangaree’s relation with the Tamil Nadu politicians can bring them on board or neutralise there, thereby pre-empting Prabakaran’s use of them post- election, and also relieving the pressure they are likely to bring to bear on New Delhi, against Colombo. Anandasangaree can dialogue easily with the UNP leadership. He can also convince the world community about the merits and adequacy of the devolution package.

He is a model of a moderate representative of any ethnic community anywhere in the word, and must surely be given the chance to serve his people and country in this dark hour. His time to play a role in history has come, if only we give him the chance

In another article that appeared on “The Island” of 9th December, 2006 under the Caption Mahinda’s massage and the Majority Reports Dr. Dayan says:

“The Majority report of the Experts Group of the All Parties’ Conference contains a reasonable and generous proposal for devolution and autonomy within a united Sri Lanka. One notes that the majority faction is multi-ethnic, with a majority of Sinhalese (6) but also Tamils and Muslims. Though it contains two people whose intellect, I have the highest respect for, the minority faction is, by contrast, Sinhala only in terms of composition”.

This clearly gives the impression that he supports the majority report of the Experts Group of the All Parties Conference. On the 4th day, that is on the 13th of December, 2006, he writes again to “The Island” under the Caption, “How to reconcile the Reports”. I quote the portion under the sub-head

Three wise men

“Whatever the hardliners both Sinhala and Tamil say, public opinion polling over the last decade show a somewhat different picture. They reveal consistent support from a majority of our citizens for enhancements of devolution, and strengthening of provincial councils, provided these stop short of federalism. The expert’s panel’s products correspond perfectly to those specifications. A proposals representing consensus (and consensus is not unanimity) could be sustained by the SLFP – UNP agreement, irrespective of the raucous cries of the perennial hawks. The two major parties taken together, command the support of well over two – thirds of the country’s citizenry.

It would be a colossal tragedy to permit a vocal and organized minority of extremists to veto the proposals. All we need do is imagine what Sri Lanka would have been like, where we would all have been, if the Bandaranaike Chelvanayagam pact had not been abandoned in the face of criticism and protests which were a forerunner of those of today. Today’s criticisms are not by the children of ‘56, but by the children of’ 57, i.e. of those forces that thwarted the B-C pact!

If the experts’ panel and the political parties are unable to fuse the for reports that are on the table, then it is incumbent to call upon an apex group of eminent persons to act as umpires or judges and arbitrate in the matter. I can think of none better than these Three Wise Men: UNESCO prize winners Judge CG Weeramantry and Mr.Anandasangaree and Mangala Moonesinghe.

Failure Unaffordable

We cannot afford to fall. This goes not only foe the government – the president has promised the world community that a political reform the will settle Tamil grievance is well on the horizon-but the armed forces, the state, and the country as a whole. Engaged in a difficult war in this decisive coming year, our armed forces need all the support we can obtain for it globally, through implementing and ethnic proposal. if we Sri Lankan – especially Sinhalese – are still seen to be either unwilling or unable to reform the state in such a manner as to better manage ethnic alienation, the LTTE’s case will have been at least half –prove. For the sake of the armed forces and its ongoing fight, we must prevent such external support from accruing to the Tigers, which would be the case if we failed to seedily devolve.

However, devolution should also be safe and saleable. This can be ensured by can building in to the majority report, the minority report’s security – related stipulations as safety locks.

Dr. Dayan’s thinking on the 13th of December, 2006 was that I was one of the three wise men to act as umpires or judges and arbitrate in the matter. I do not know on what basis Dr. Dayan Jayatilleka adjudged me as one of the three wise men I do not know. However I felt honored that I had been elevated to such a high position in the heart of Dr. Dayan Jayatilleka. He could not have changed his option so soon since I had not changed in anyway. There are some other references available with me in support of my claim that Dr. Dayan Jayatilleke endorsed my views on the ethnic question or in the alternative my thinking came close to his thinking.

The purpose of quoting these references is not to embarrass Dr. Daran for whom I have great regards. It is my duty to clear my name as well in the interest of the country which may still need my services. I am even now strongly of the view that no lasting solution can be found for the ethnic problem under a Unitary Constitution which will leave it open for anybody to throw it into the bin one day in the future. This is what exactly happened to the Provisions for the safeguard of the minorities in the Soulbury Constitution. Only a Federal Constitution or in the alternative atleast one based on the Indian model will satisfy the minorities and prevent agitation for further reforms in the future. Please can be found only in a contended society where everyone is equal to one another and no one is superior or inferior to the other. Furthermore no solution can be found for the Ethnic Problem in installments in our country where we could not get over even the 1st stage during the past 20 years. Getting over the 2nd and 3rd stages in the future, as proposed by Hon. Douglas Devananda, will only be a day-dream.

Some of Dr. Dayan’s comments, although claimed as his personal views, are least expected of him and should not have come from a Diplomat. Some of his comments are irrelevant, annoying and insulting. Some others shockingly reveal a little bit of chauvinism. I do not want to put on a communal garb to answer his accusations. What is the superiority complex of the Jaffna man he is talking about, little realising that the Jaffna man is the under- dog today, very much in need of support and sympathy?. He lives under the subjugation of several masters, in constant fear and tension. He can open his mouth only to eat. Hon. Douglas Devananda himself should feel ashamed of the manner in which Dr. Dayan Jayattileka is championing his cause.

I did not realise all these days that capability of survival and standing up to tiger terrorism, having a photograph in shorts carrying an AK.47, having a scar on the body following a gun shot injury are qualifications for good leadership. What can I do if no direct attempt was made by the L.T.T.E to kill me?. I have not seen a weapon up to now that I can identify as an AK 47. The only scars I have on my body are dog-bite marks. I too had been in Parliament with Prime Ministers some of whom had later became Presidents. If working with the Presidents belonging to different political parties is a qualification for leadership, I am sorry I don’t have that qualification. Dr. Dayan talks of Sinhala Presidents. For a person of Dr. Dayan standing this is not a matter for botheration?. What dose it matter is the Presidents are Sinhalese?. How Hon. Douglas Devananda is within the state system for 20 years is anybody’s guess.
I agree with Dr. Dayan that if Douglas Devananda did not exist, the democratic system would have had to invent him, why can’t Dr. Dayan also pay credit to him for inventing the new democratic system of entering parliament with 9 others by keeping out all opponent and obtaining only 8000 odd votes in one electorate and total of 175 votes in the other 10 electorate, out of a total of over 500 000 votes.

Dr. Dayan dose not know my history. It is good for him not to distort it merely to please somebody. It is strange that he talks of Douglas Devananda’s association with the leftists without realizing that for the last fifty five years I had remained as a leftist and had been associated with the most top ranking leftist leaders numbering more than twenty within and outside Parliament. In short I am totally disappointed with Dr. Dayan defence of Douglas Devananda. Most of the arguments put forward by him are irrelevant and some are childish and far from the truth.



V. Anandasangaree,
President – TULF.